Door Jamie Schemkes en Marlies Vording Hoofdartikel
Dichtgetimmerde
ramen, rondslingerend afval en vervallen speeltuintjes, afgewisseld
door vrolijke voortuintjes met bonte bloemen en tuinstoelen: De Kooi in
een notendop. Achter de kanten vitrages schuilt echter een hoop onrust
en onzekerheid. De aankomende burgertop biedt stof tot nadenken. Wat
houdt de buurtbewoners bezig? Duidelijk is geworden: de volkswijk voelt
zich het zwarte schaap in de Leidse familie.
 |
| Tom Oomen is trots op zijn buurtcentrum |
Bij
buurtcentrum ‘De Kooi’ druppelen om 10.00 uur ’s ochtends de eerste
buurtbewoners al binnen. Beheerder Tom Oomen kijkt te-vreden toe terwijl
hij op het terras naast de ingang een shaggie rolt. “Ik heb even pauze
hoor, maar kom vooral gezellig binnen”, zegt hij met rollende Leidse
‘R’. Eenmaal binnen staat vrijwilligster Toos Fakkel al klaar met
koffie. “Ik ben hier elke dag te vinden, ik zet me graag in voor de
buurt.” Volgens Fakkel is dat belangrijk, omdat ze de betrokken-heid van
de bewoners al jaren ziet afnemen. “Ik woon hier al 35 jaar, en zie de
buurt verpauperen.” De verpaupering heeft volgens haar sterk te maken
met het grote verloop in de wijk. “Vijf buren uit mijn straat gaan
verhuizen naar de nieuwbouw.” Wegens de verouderde huizenblokken in de
buurt heeft woningbouwvereniging de Sleutels besloten de hele boel te
vernieuwen. Potentiële plannen voor het slopen van de wijk hebben voor
veel onrust gezorgd onder de bewoners. Vorige week werd de boel nog eens
opgeschud, toen het college van burgemeester en wethouders besloot de
Oude Kooi een monumentenstatus te geven. Of Fakkel hier nou zo blij mee
moet zijn, weet ze nog niet. “Hoe dan ook is de sfeer hier veranderd. De
‘kakkers’ die hier komen wonen noemen het hier een camping, alsof dat
iets slechts is. Ik zeg dan: welkom op mijn camping!”
Er zijn
echter ook positieve geluiden over de veranderingen in De Kooi.
Buurtbewoner Ron Kager ziet het wel zitten. Hij heeft al een van de
nieuwbouwhuizen weten te bemachtigen. “De onderhoudskosten van de oude
woningen gaan sowieso omhoog. Eerst zag ik een het niet zitten, maar de
huizen zijn gewoon op.’’ Bovendien vindt hij dat er iets moois voor
terug komt: “De blokken hiernaast zijn al gesloopt, en de nieuwe huizen
zijn geheel in de oude stijl nagebouwd.”
Achterstandswijk
Volgens Fakkel spelen er naast de sloop ook andere problemen in de wijk. Door de slechte staat van
 |
| Het geluid van Toos Fakkel is duidelijk: zij blijft |
de
afvalbakken zwerft er veel afval op straat en hebben de bewoners last
van ongedierte. “Wie zet er nou afvalbakken pál voor huizen neer? Ik kan
zomers niet buiten zitten door de stank.” Oomen voegt daaraan toe dat
ook de nieuwe parkeerregeling voor ontevredenheid zorgt: “Ik ben bij
meerdere ver-gaderingen aanwezig ge-weest, waar beloofd werd dat betaald
parkeren er hier niet doorheen zou komen. En moet je nou zien.” Voor
ouderen komt er volgens hem nog een hindernis bij, omdat de
parkeermeters ver uit elkaar staan. De twee zijn van mening dat de
besluiten worden genomen door wethouders die geen idee hebben hoe het
leven in De Kooi eruit ziet. Fakkel voegt daaraan toe: “De gemeente
noemt ons een achterstandswijk, maar hier wonen de sociaalste mensen uit
de stad.”
 |
| Milo Schemkes voor zijn anti-kraak woning |
Student
Milo Schemkes woont anti-kraak in een pand dat op de slooplijst stond.
,,Het is een leuke buurt om te wonen.’’ Ook kan hij de campingsfeer wel
waarderen. “Je maakt makkelijk een praatje met de buren op straat.” Hij
ervaart echter ook over-last: “Het is een ranzige wijk. Afval wordt
naast de containers op straat ge-gooid. Het is alsof de ge-meente de
buurt heeft opgegeven.’’ Daarnaast vindt hij het raar dat het riool
wordt vervangen en dat hij nieuwe gasmeters heeft gekregen, op het moment dat het pand nog op de slooplijst stond.
Overheidschuw
 |
| Kn Au wil graag zijn klantenkring behouden |
Niet
alleen voor bewoners, maar ook voor ondernemers in De Kooi is de
toekomst onzeker. “Ik moest van de buren horen dat dit blok misschien
gesloopt zou worden”, aldus Kn Au, eigenaar van een buurtwinkel. Hij is
tegen de sloop, ‘want wie betaalt de verhuiskosten?’ Er is geen
zekerheid en straks, als hij bijvoorbeeld een jaar dicht moet, is hij
alle vaste klanten kwijt. “Wie vergoedt die schade?’’ De
woningbouwvereniging gaf in een brief aan te komen praten met bewoners,
maar die brief heeft hij nooit gehad. “U bent geen bewoner, maar een
winkeleigenaar’’, kreeg hij te horen. Een andere ondernemer uit de buurt
geeft aan veel van de onrust in de buurt te merken. “De mensen hier
zijn klaar met alles dat met politiek te maken heeft. Ze zijn
overheidschuw.’’ Volgens hem komt dat doordat mensen zich in de steek
gelaten voelen: “Ze zijn hier al zo vaak bedonderd.”
